مقایسه اثرات بازدارندگی نایسین، پلی ال لیزین، گلایسین، نانوذرات منیزیم اکسید و عصاره اسپند بر سودوموناس آئروژینوزا استاندارد و مقاوم چند دارویی

زمینه و هدف: سودوموناس آئروژینوزا از مهمترین عوامل عفونت‌های بیمارستانی محسوب می­شود که سویه‌­های استاندارد و مقاوم آنتی­‌بیوتیکی آن می‌­توانند اندام‌های حیاتی بدن از قبیل ریه‌ها و سیستم ادراری را آلوده سازند. در این تحقیق، اثرات مهارکنندگی نایسین، گلایسین، پلی ال لیزین، نانوذرات منیزیم اکسید و عصاره هیدروالکلی اسپند بر سویه‌های استاندارد و مقاوم چند دارویی سودوموناس آئروژینوزا بررسی شده است.  مواد و روش کار: نانوذرات منیزیم اکسید به روش شیمیایی مرطوب در اندازه nm ۵۰-۳۰ تهیه گردیدند. ساختار نانوذرات توسط آنالیز پراش اشعه X (XRD) و میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) تائید شدند. عصاره گیری از دانه‌های اسپند به روش خیساندن در محلول آب-اتانول ۱:۱ صورت پذیرفت. محلول‌هایی از گلایسین، پلی ال لیزین و نایسین تهیه شدند و توسط فیلتر μm ۰/۲۲ استریل گردیدند. اثرات بازدارندگی کلیه ترکیبات در قالب مقادیر قطر هاله مهاری رشد (IZD)، حداقل غلظت بازدارندگی رشد (MIC) و حداقل غلظت کشندگی (MBC) با استفاده از روش‌های انتشار در دیسک و میکرو رقیق‌سازی براث طبق استانداردهای CLSI تعیین گردیدند. یافته‌ها  و بحث: اثرات مهاری شاخصی از گلایسین، پلی ال لیزین، نانوذرات منیزیم اکسید و عصاره گیاهی در بالاترین غلظت به‌کاررفته بر سودوموناس آئروژینوزا مشاهده نشد. اثرات بازدارندگی فقط در مورد نایسین با قطر هاله عدم رشد mm ۰۸/۱۳ و ۳۶/۱۰ و MIC معادل  μg/mL ۱۲۸ و ۶۴، و MBC معادل μg/mL ۵۱۲ و ۲۵۶ علیه دو سویه استاندارد و مقاوم ثبت گردید. نایسین به عنوان یک نگهدارندۀ طبیعی مواد غذایی می‌تواند به تنهایی یا در ترکیب با آنتی‌بیوتیک‌های رایج، در درمان بیماری‌های ناشی از سودوموناس آئروژینوزا بکار برده شود.